Retrato: historia de mi madre

Mi madre no fue una mujer de pomposas ciudades,
Sino de ardiente pueblo y nobles árboles:
“Todo un río que marcha callando entre las sombras”,
Flotando, bajo el sol, en la superficie,
Su íntima sencillez de juventud erguida.
No tuvo, pese a su mocedad sencilla, una rama de sosiego
En su alma, sino muchos caminos pedregosos.
Qué época aquella cuando corría, descalza,
Sobre las calles empedradas de la vida
Sin saber que el tiempo tiene muros y llagas
Y el horizonte no es como lo vemos…
Ella no tuvo esa cuna descrita en los cuentos de hadas,
Ni esa fastuosidad de los jardines parisinos,
Ni el carruaje alado con abanicos azules.
Mi madre tuvo máquina de coser, hilos y tijeras
Para hilvanar la fe en los pañuelos de sus entrañas,
Para alzar su frente y conquistar el rocío
Y darnos el fruto de sus manos: su vida entera,
Frente a los restos fríos del vacío…

El Salvador, 04122004

Erretratua: Nire amaren istorioa

Nire ama ez zen hiri hotsandiko emakumea,
Herri sutsu eta zuhaitz jatorrenetakoa baizik:
“ibai oso bat itzaletan isilik doana”,
ur gainean eusten, eguzki azpian, azalean,
Bere barne-barneko gazteri tentearen xumetasunean.
Naiz eta neskatila xumea izan, ez zuen sosegu adarrik jaso
Bere ariman, harrizko bide anitz baizik.
Zelako garia hura, hanka – utzik korrika zebilenean,
Bizitzaren kale harriztatuetan
Denborak zauriak eta hormak dauzkala jakin gabe
Eta zerumuga ez dela ikusten dugun bezalakoa…
Berak ez zuen eduki maitagarrien ipuinetan azaltzen
/diren sehaska horietakoa,
Ezta Paristarren lorategi arranditsu horietakoa.
Ezta abaniko urdinezko egoak dituen gurdi horietakoa.
Nire amak, jostun – makina, hariak eta guraizeak izan zituen,
Bere barruko oihaletan fedea albaintzeko,
Burua altxatzeko eta ihintza irabazteko
Eta bere eskuen fruitua guri emateko: bere bizi osoa,
Hutsaren hondakin hotzen aurrean.

2004-12-04

Traducción: Miren Eukene Lizeaga


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5.00 out of 5)

Poema Retrato: historia de mi madre - André Cruchaga